W obiegowej opinii utarło się, że wszystko co brązowe jest lepsze od białego, ale czy rzeczywiście tak jest w przypadku cukru?
Nie, ponieważ zarówno cukier biały jak i cukier brązowy oraz trzcinowy składają się z dokładnie tych samych substancji, czyli sacharozy (dwucukru zbudowanego z glukozy oraz fruktozy).
Wszystkie trzy wymienione produkty charakteryzują się również identyczną kalorycznością i wysokim indeksem glikemicznym, a regularne ich spożywanie zwiększa ryzyko otyłości, cukrzycy, insulinooporności oraz chorób układu krążenia, niezależnie od rodzaju cukru, który wybierzemy.
Czym wobec tego się różnią?
Przede wszystkim pochodzeniem ?
Cukier stołowy i brązowy jest sacharozą pozyskiwaną w procesie rafinacji buraka cukrowego. Te dwa produkty różnią się pomiędzy sobą jedynie CENĄ oraz BARWĄ. Z czego wynika różnica w barwie? Do cukru brązowego dodawany jest barwnik E150, potocznie zwany karmelem, który to nadaje mu brązowy kolor. Tym zabiegiem producent upodabnia biały cukier do cukru trzcinowego i w taki sposób zarabia na naszej niewiedzy.
Cukier trzcinowy zaś jest sacharozą pozyskiwaną w procesie rafinacji trzciny cukrowej. Cukier ten jest ciemniejszy względem białego, ponieważ produktem ubocznym, który powstaje podczas produkcji cukru trzcinowego jest melasa. Melasa jest owszem bogata w potas, wapń, magnez i żelazo, ale w zwykłym rafinowanym cukrze trzcinowym jej ilość jest znikoma.
Jedynie cukier trzcinowy nierafinowany jest bogatszy w wymienione składniki mineralne, ale nadal przewaga jest symboliczna i polega na śladowych pozostałościach mikroelementów i przeciwutleniaczy.
Czy warto zatem kupować cukier trzcinowy lub brązowy?
Kompletnie nie, jest to wyrzucenie pieniędzy w błoto.
Zamiast tego lepiej stopniowo ograniczać ilość spożywanego cukru, aby finalnie w naszej diecie znajdowały się głównie posiłki czy płyny, których słodki smak pochodzi z naturalnych źródeł, takich jak świeże i suszone owoce czy nabiał.